Drodzy Czytelnicy,
z radością informuję, że w najnowszym numerze Teologii Politycznej Co Tydzień pt. Mistyka. Teologia polityczna w praktyce? można przeczytać wywiad ze mną na temat mistyki Adrienne von Speyr i jej współpracy z Balthasarem.
W tym numerze jest także dostępny tekst ks. Krzysztofa Grzywocza o spowiedzi według Adrienne von Speyr. Serdecznie polecam.
Poniżej zdjęcia L’Osservatore Romano ze wzmianką na temat rzymskiego sympozjum Kościelna misja Adrienne von Speyr z 1985 r. oraz wypowiedzią Jana Pawła II. Przepraszam za jakość, zostały zrobione wiele lat temu telefonem starszej generacji.
Poniżej zamieszczam włoski tekst pobrany ze stron Watykanu.
DISCORSO DI GIOVANNI PAOLO II
AI PARTECIPANTI AL CONVEGNO
SULLA PERSONALITÀ DI ADRIENNE VON SPEYR
Sabato, 28 settembre 1985
Signori Cardinali,
Signor Professore,
Reverendi Padri.
Sono felice di accogliervi al termine del vostro convegno sulla personalità di Adrienne von Speyr, dottoressa d’origine svizzera che ha cercato la verità cattolica con tanto ardore, fino alla sua conversione avvenuta nel 1940.
1. Uno sguardo al programma del vostro incontro mi ha permesso di vedere che ciascuno di voi ha apportato un contributo qualificato al delicato lavoro di approfondimento e di discernimento dell’esperienza spirituale e degli scritti di Adrienne von Speyr. Nell’ambito di questo amichevole incontro, so che voi non vi attendete da me un giudizio che proviene dall’autorità che ricopro. Tuttavia mi congratulo per il vostro lavoro. Avete cercato insieme di delineare meglio l’azione misteriosa e impressionante del Signore in un’esistenza umana assetata di lui. Dicendo questo – forse perché Adrienne von Speyr è svizzera – penso alla meravigliosa storia della mistica reno-fiamminga del XIII e soprattutto del XIV secolo. Sta a voi poter dire se queste vette della teologia mistica sono state raggiunte da questa fervente convertita. Sono lieto infine perché la Chiesa ha sempre bisogno di proporre un esempio di laici molto radicati nella loro vocazione socio-professionale e allo stesso tempo immersi in Dio. Non è questo che Eckhart insegna ai suoi discepoli: “Tutto ciò che Dio ti domanda nel modo più pressante, è di uscire da te stesso . . . e lasciare che Dio sia Dio in te” (cf. Eckhart, Trattati e Sermoni)? Si potrebbe pensare che separandosi dalle creature, la mistica tralasci i suoi fratelli uomini. Lo stesso Eckhart afferma, al contrario, di essere loro meravigliosamente presente, al solo livello in cui li si possa incontrare veramente, cioè in Dio.
2. Esprimo poi i miei auguri ai membri della Comunità Saint-Jean, frutto di una profonda ispirazione di Adrienne. Ella aveva una predilezione per “il discepolo che Gesù amava” e lo vedeva come l’ultimo e il più profondo interprete del mistero di Gesù, dell’amore del Padre per il mondo, del ruolo dello Spirito Santo di introduttore perfetto nella luce piena della rivelazione del Padre e del Figlio. Adrienne ha penetrato molto vivamente la profonda comunione di fede e di cuore tra la Madre di Gesù e il solo apostolo rimasto con lei ai piedi della croce. Ella vi vedeva l’origine verginale della Chiesa, di quella Chiesa che doveva essere affidata a Pietro. Che questa spiritualità, intensamente vissuta, da Adrienne von Speyr, vi aiuti a incarnare sempre meglio la vostra preoccupazione di vita evangelica ed ecclesiale nelle realtà del mondo contemporaneo!
3. Voi mi permetterete di salutare in modo del tutto particolare il Signor Professore Hans Urs von Balthasar. A lui presento le mie felicitazioni e i miei auguri per il suo 80° compleanno e lo ringrazio ancora una volta per il suo immenso lavoro teologico, come avevo fatto l’anno scorso consegnandogli il premio dell’Istituto Paolo VI.
E invoco di tutto cuore sugli organizzatori del colloquio e su tutti i partecipanti l’abbondanza delle grazie divine.
Drodzy Czytelnicy,
w dniach 24-25 lutego na Jasnej Górze w Częstochowie odbyło się ogólnopolskie sympozjum naukowe zatytułowane Jasnogórska Matka Kościoła. Zorganizowane zostało przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Jasnogórski Instytut Maryjny Zakonu Paulinów oraz Komitet Nauk Teologicznych PAN. Była to jedenasta konferencja, którą współtworzyło środowisko krakowskich eklezjologów.
Miałam zaszczyt wygłosić tam referat pt. Maryjność motywem życia i konwersji Adrienne von Speyr. Zapraszam do obejrzenia krótkiej relacji przygotowanej przez studio TV tygodnika Niedziela:
Wszystkie referaty można przeczytać w książce posympozjalnej pt. Kościół i Maryja (red. A. A. Napiórkowski OSPPE, Kraków 2020).
Z radością informuję, że w najnowszym numerze dwumiesięcznika Jasna Góra (marzec-kwiecień 2019) można przeczytać mój artykuł pt. Macierzyńska miłość Maryi w mistycznym doświadczeniu Adrienne von Speyr (s. 15-17). Jest to pierwszy tekst z cyklu poświęconego szwajcarskiej mistyczce i jej maryjności.
— [Adrienne] miała upodobanie w „uczniu, którego Jezus miłował”, i widziała w nim mającego ostatnie słowo, najgłębszego wyraziciela tajemnicy Jezusa, miłości Ojca dla świata, roli Ducha Świętego, doskonałego przewodnika, wprowadzającego w pełnię światła objawienia Ojca i Syna. Adrienne wniknęła w głębię komunii wiary i serca pomiędzy Matką Jezusa i jedynym Apostołem, który trwał z Nią u stóp krzyża. Widziała tu jakby dziewiczy początek Kościoła, tego Kościoła, który miał zostać powierzony Piotrowi.
— Oby tak dogłębnie przeżyta przez Adrienne von Speyr duchowość pomogła nam, abyśmy lepiej wcielili w życie usiłowania życia odpowiadającego Ewangelii i Kościołowi wewnątrz danych dzisiejszego świata.
W dniach 27-29 września 1985 r. odbyło się w Rzymie pierwsze sympozjum poświęcone eklezjalnej misji Adrienne von Speyr (miały miejsce jeszcze dwa – w setną rocznicę jej urodzin w 2002 r. oraz pięćdziesiątą rocznicę śmierci w listopadzie 2017 r.). Papież Polak w skierowanym do uczestników słowie dostrzegł głęboko Janowy charakter jej dzieła.
Tekst zamieszczono w L`Osservatore Romano z września 1985, nr 9.
— Nie mogę rozpocząć, nie zwracając uwagi na to, że moje dzieło jest tym, czym jest, tylko w łączności z dziełami innych. Należy wymienić choćby dwa najważniejsze. […] Erich Przywara. […] Jeszcze bardziej decydujący jest związek z nieopublikowanym w wiekszości dziełem Adrienne von Speyr, którego powstawanie obserwuję od roku 1940, które systematycznie wydaję, i z którym moje ksiazki współbrzmią, jeśli chodzi o temat i wydźwięk.
Źródło: O moim dziele, s. 16-17.
— Na drugim miejscu znajduje się moje wydawnictwo. Ma się w nim wyrażać duch Johannesgemeinschaft. Publikowana jest w nim przede wszystkim ogromna spuścizna Adrienne von Speyr. Te prawie 50 tomów to być może „moje” największe dzieło życia. Wśród nich znajduje się 12 tomów, które na razie nie trafią do sprzedaży. Myślę, że jest w nich duchowa strawa dla całych pokoleń. Do tego dochodzą wydania obcych dzieł, wiele tłumaczeń; z pewnością co najmniej 40 tomów. Nie liczyłem ich. A w nich to, co moim zdaniem ważne i trwałe, co pomaga wyrażać naszego ducha. Dopiero potem, na trzecim miejscu umieściłbym moją własną twórczość jako pomoc dla naszej Wspólnoty i ludzi zainteresowanych jej duchem. A teraz o recepcji mojego pisarstwa. Przecież wiele moich książek zostało wydanych drukiem już po raz trzeci i czwarty. Jest w tej chwili może 20 dysertacji na mój temat, które powstają lub już się ukazały. We Francji i we Włoszech tłumaczy się prawie wszystko. Moje książki to nie jest „teologia fachowa”, dlatego też nieszczególnie nadają się na temat dysertacji. Moje prace prawdopodobnie dopiero wtedy zostaną rzeczywiście zrozumiane, kiedy poważnie przeanalizuje się Adrienne von Speyr. To jednak jest dziś nadal trudne, ponieważ jej spuścizna nie jest jeszcze dostępna. Nie nadeszła jeszcze odpowiednia pora.
Źródło: O moim dziele, s. 85-86.
— Słowo podsumowania jest konieczne, aby zburzyć wyobrażenie, jakobym we wspomnianych i innych ksiażkach odtwarzał po prostu własne pomysły. Wiekszość rzeczy, jakie napisałem, jest tłumaczeniem tego, co w sposób mniej bezpośredni, mniej „techniczny” zostało zamieszczone w potężnym dziele Adrienne von Speyr, które dostepne jest dopiero w części.
Źródło: O moim dziele, s. 75.
— To Adrienne von Speyr wskazała realizujacą się drogę od Ignacego do Jana i przez to położyła podwaliny pod większość tego, co zostało przeze mnie opublikowane od roku 1940. Jej dzieła i mojego nie da się oddzielić ani psychologicznie , ani filologicznie — dwie połowy całości, której centrum stanowi jedno założenie.
Żródło: O moim dziele, s. 64.
— Dlatego żadnemu teologowi nie wolno sobie wyobrażać, że własnym rozumem albo siłą wyobraźni może naśladować, czy nawet tylko godnie wielbić ostateczność Boga. Rzeczywistymi mistrzami w wysławianiu Boga swoim życiem pozostają dla niego święci. Dlatego możne on, teolog, jeszcze raz za Goethem konkludować:
„Kiedy na mistrzów spoglądam roboty,
To widzę, co im spełnić się udało.
Lecz gdy na własne patrzę lichoty,
Spostrzegam tylko, żem zrobił zbyt mało”.
(epigramat)
Tymi słowami Hans Urs von Baltasar wskazał również na Adrienne von Speyr w swoim podziękowaniu wygłoszonym w Inssbrucku 22 maja 1987 r. z okazji przyznania mu nagrody im. W. A. Mozarta.
Źródło: Guerriero E., Hans Urs von Balthasar. Monografia, tłum. M. Rodkiewicz, Kraków 2004.
— Mój wysiłek, bedzie polegał przede wszystkim na wpisaniu ich [wizji Adrienne] w tradycję Kościoła.
Źródło: Unser Auftrag, nieprzetłum. na j. polski.
— Wtedy również widać będzie, jak bardzo intuicje owej kobiety wpłynęły na moje ksiązki – Herz der Welt, Gottesfrage, Theologie der drei Tage i kilka innych to w swej istocie teologiczna transkrypcja tego, co przez nią zostało poznane bezpośrednio. Jest to stwierdzenie które dopiero później da się zweryfikować.
Źródło: O moim dziele, s. 76.
— Zstąpienie do piekieł powinno być szczególnie ważne właśnie dla ucznia św. Ignacego, ponieważ to tutaj urzeczywistnia się ostateczne posłuszeństwo Syna Bożego: konieczność szukania Boga tam, gdzie Go nie ma, gdzie Go być nie może: w kwintesencji grzechu świata. To należy do nauki o Trójcy Świętej, takiej mianowicie nauki, która obejmuje wszystko, co w niebie, na ziemi i pod ziemią. Jest to oczywiście wielka, nowa myśl pochodząca od Adrienne von Speyr.
Źródło: O moim dziele, s. 93.
— Przedmiotem doświadczeń mistycznych Adrienne von Speyr jest udzielona grzesznikowi i do głebi napełniająca pokorą łaska uczestniczenia w zastępczym cierpieniu Chrystusa za wielu.
Żródło: W pełni wiary, s. 64-55.
(1888 – 1965, jeden z najwybitniejszych poetów XX wieku)
— O Komentarzu Adrienne von Speyr do Ewangelii św. Jana: książka von Speyr nie mieści się w żadnej znanej mi klasyfikacji. Poeta uważał, że jeśli tylko czytelnik nie zostanie przez lekturę tego dzieła zmiażdżony, to wyjdzie z niej umocniony i rozradowany zupełnie nowym doświadczeniem chrześcijańskiej wrażliwości.
(ur. 1951, Teolog Domu Papieskiego, wykładowca Angelicum)
— Autor Dziejów Apostolskich zanotował natchnione słowa św. Szczepana, który przygotowując się do męczeństwa , pełen Ducha Świętego zobaczył nad sobą „niebo otwarte” (Dz 7, 55-56). W tym sformułowaniu często odnajdywała siebie (…) szwajcarska lekarka z Bazylei, Adrienne von Speyr. (…) Dała Kościołowi świadectwo o otwartym niebie, wnikając w samo centrum misterium Boga, świadectwo służące tym, którzy szukają światła na drogach Bożych. Jej sformułowania często są ujęte inaczej, niż tradycyjnie zwykło się to czynić. Jednak nie zaprzeczają one Tradycji Kościoła, ale ukazują nowe aspekty wiary, które na pierwszy rzut oka zadziwiają teologów. (…) Zjednoczenie z duszą Chrystusa wprowadziło Adrienne również w świat modlitwy świętych. Bardzo żywo doświadczała ich wstawiennictwa i obcowania z nimi. W chwilach ekstazy ukazywali oni jej swe wewnętrzne przeżycia. Postawa wobec Boga i zgoda na działanie łaski w sobie bynajmniej nie była u każdego z nich identyczna. Święci mieli też swoje wady. Das Allerheiligenbuch (1966) jest niebywałym charyzmatycznym zapisem, w którym Adrienne daje portrety około dwustu pięćdziesięciu świętych, w tym apostołów, świętych starożytnego Kościoła, jak też współczesnych, ukazując zadziwiające bogactwo różnych postaw modlitewnych.
Źródło: Giertych W., Niezwykłe świadectwo Adrienne von Speyr.
(Ur. 1945, arcybiskup Wiednia, kardynał Kościoła rzymskokatolickiego)
— Prawdziwie teologiczne poznanie rozbłyska wtedy, gdy prawda zbliża się nie tylko w pojęciach, lecz pozostaje wcielona łaską, uczyniona własną rzeczywistością życia, kiedy tajemnice wiary wyciskane są w nas, tak że prawda chwytana jest od jej wnętrza, a nie tylko pożądana zewnętrznie. O tym wewnętrznym oglądzie wiary, który sięga ponad wszystkie uczone teologie, świadczy dzieło Adrienne von Speyr, co do którego von Balthasar był przekonany, że zawdzięcza mu wszystko, co decydujące. Uważał nawet, że oba te dzieła są nierozerwalne.
Źródło: Słowo wstępne w: Ks. Anton Štrukelj, Teologia i świętość, przeł. ks. M. Jagodziński, Lublin 2010.
(Jeden z prelegentów sympozjum poświęconego mistyczce pt. Adrienne von Speyr und ihre kirchliche Sendung, członek Johannesgemeinschaft)
— Marie-Antoinette de Geuser (1889-1918), znana pod imieniem Consummata powiedziała pewnego dnia: «Chciałabym pozostawić na ziemi długą smugę ognia». Reakcja Adrienne: «Nie, nie, nie tak. Chciałabym, żeby nie pozostawić zupełnie niczego. Chciałabym absolutnie zniknąć, nie być nigdzie inaczej jak tylko wewnątrz fiat Matki, całkowicie anonimowo. Chciałabym tylko, żeby ludzie mogli przeze mnie trochę więcej odczuwać Boga». Ta wypowiedź o świętości musi zostać na nowo wstawiona w jej dzieło. Tym, co nas zajmuje, jest jej spojrzenie na sens jej życia: poprzez bycie tutaj trochę wyraźniejsze powinny stać się ślady Boga; ona sama nie chciała pozostawiać żadnego śladu.
Strona sukcesywnie uzupełniana o kolejne wypowiedzi.
Z radością informuję, że w najnowszym, IX tomie krakowskich studiów eklezjologicznych wydanym przez Katedrę Eklezjologii Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II opublikowano tekst pt. Wyjątkowość Kościoła według Adrienne von Speyr mojego autorstwa (s. 223-246).
Z zaciekawieniem oczekuję informacji o innych publikacjach czy wystąpieniach w języku polskim poświęconych Adrienne von Speyr. Chętnie zamieszczę tutaj wszystkie infirmacje, którymi będziecie chcieli się podzielić.
„Dlaczego warto czytać Adrienne von Speyr?”
Pierwszy konkurs z nagrodami rozstrzygnięty! Pani Olena, zwyciężczyni, odpowiedziała tak:
Jestem konserwatorem і artystą z Ukrainy. Pracuję ze starymi ikonami, a także na polu współczesnej sztuki sakralnej. Słowa z Pisma Świętego, w których od dawna czułam prawdziwe życie, dla mnie zawsze były najważniejszym źródłem inspiracji. Kiedy spotkałam się z dziełami Adrienne, mogłam zobaczyć Słowo w głębszym i jaśniejszym świetle, co znalazło odzwierciedlenie nie tylko w moim życiu duchowym, a również w twórczości. Adrienne stała się moim największym przyjacielem i nauczycielem, do którego mam bezwarunkowe zaufanie.
Jestem bardzo wdzięczna za wspaniałą pracę nad tłumaczeniem jej książek. Znam wartość takiego zbioru, jak również innych jej książek w języku polskim, ponieważ nie mamy żadnej pracy Adrienne tłumaczonej na język ukraiński.
To do niej została dziś wysłana paczka z dwoma tomami Jak modlą się święci?, najnowszej przetłumaczonej na język polski książki mistyczki.
Inne odpowiedzi, które chciałabym przytoczyć:
Ks. Marcin:
Dlaczego warto czytać Adrienne von Speyr? Ponieważ miała ona niebagatelny wpływ na jednego z najwybitniejszych teologów XX wieku. Balthasar, bo o nim mowa, stał się Balthasarem, kiedy poznał Adrienne. Czerpie on z wodospadu łask mistycznych Adrienne. Spotkanie z Balthasarem, a dzięki niemu spotkanie z Adrienne, jest największą przygodą mojego teologicznego życia.
Pani Krystyna:
Zbyt mało czytałam i słabo znam Adrienne ale bardzo chcę poznać ja lepiej. Mam wrażenie, że Adrienne maksymalnie wykorzystuje potencjał słowa chcąc oddać to co Pan Bog daje jej poznać. Jest jakby u źródła. Interpretuje albo relacjonuje prawdy objawione jej przez samego Boga. Powala głębią. Rozważając to co pisze Adrienne zapominam o regularnym oddechu. Podziwiam ją. Zaufala widać Bogu do końca a On to dodocenil. Czytając Adrienne i my możemy zaczerpnąć Boskości, której tak nam potrzeba w tym zwariowanym swiecie.
Update 🙂
Pani Olena dostała paczkę i przysłała nam taką oto wiadomość wraz ze zdjeciem:
Trzymam te tomy i nie mogę nadziwić, się jak one trafiły do moich rąk! Prawdziwie poczuwam się uczestniczką cudu! Jak dużo niewiarygodnych sposobów wykorzystuje Bóg, żeby przemówić do naszych serc!
Dzięki uprzejmości s. Garbieli Woźniak (dziękujemy!) możemy obejrzeć kilka świeżutkich zdjęć z Bazylei (listopad 2017 r.) związanych z Adrienne von Speyr.
Dom, w którym mieszkała Adrienne.
Ikonką zaznaczono okno jej pokoju.
Miejsce, gdzie prowadziła swój gabinet lekarski.
Grób Adrienne znajdujący się na cmentarzu Friedhof am Hörnli w Bazylei.
Na nagrobku widnieje napis: Adrienne Kaegi-von Speyr, ponieważ była ona żoną dwóch bazylejskich profesorów historii. Pierwsze małżeństwo z Emilem Dürrem zakończyło się wraz z jego tragiczną śmiercią w 1934 r., zaś dwa lata później poślubiła Wernera Kaegi (zm. w 1979 r.), następcę swojego pierwszego męża na stanowisku kierownika katedry historii Uniwersytetu w Bazylei.
Zajrzyj także do zakładki biografia.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
