Panie, błogosław wszystkim chorym; wszystkim, którzy wiedzą lub czują, że zachorują, wszystkim, którzy cierpią i tym, którzy muszą wkrótce umrzeć. Nie błogosław ich jednak tylko po to, aby zdołali przetrwać; pobłogosław ich także, aby nauczyli się wytrwać dla Ciebie i ujrzeli łaskę w swym cierpieniu. Pokaż im, że każde cierpienie nabiera sensu przez Twoje cierpienie na Krzyżu, sensu, który Ojciec przyjmuje w jedności z Twoim cierpieniem i wykorzystuje dla odkupienia świata. Pokaż im, że ból i choroba staną się owocne, jeśli zechcą cierpieć w Twoje Imię, że możesz ich użyć, aby pomóc innym w dźwiganiu ich brzemion, aby stworzyć przejezdne trakty, nie do pokonania w żaden inny sposób. Daj im nie tylko siłę i odwagę; daj im też cierpliwość. Wreszcie, obdarz ich, Panie, miłością do cierpienia, którego się od nich wymaga, tą miłością, która może wypłynąć tylko z Twojej miłości i która tylko wraz z Twoją miłością może przynieść owoce, nawet jeśli te owoce pozostaną przed nimi zakryte, nawet jeśli nie wiedzą dokładnie, do czego chcesz wykorzystać łaskę wypływającą z ich cierpienia. Dzięki swej łasce spraw, aby w chorobie promieniowali taką miłością, która wywoła skutki u innych, aby ich cierpienie przeżywane, być może, na oddziale szpitalnym, mogło służyć przemianie cierpienia innych, pokazaniu pielęgniarkom i lekarzom, którzy mają z nimi do czynienia, czegoś, czego wcześniej nie znali, ukazaniu w nowy sposób sensu życia i śmierci odwiedzającym ich ludziom. Obdarz ich takim wzrostem w Tobie, że ostatecznie z wdzięcznością przyjmą wszystko jako wychodzące z Twojej ręki i dostrzegą w każdym bólu coś, co przewyższa wszelki ból: Twoją łaskę. Amen.

Cyt. za: Hans Urs von Balthasar, Erster Blick auf Adrienne von Speyr, tłum. M.Ż. Oryginał wydany za zezwoleniem władz kościelnych; angielska wersja, którą dołączam poniżej, również opublikowana została za zgodą Kościoła.